داغ ها بر دل نهاديم از گزند روزگار تلخ چونان چون هلاهل، زهرهمچون زهر مار

اين قرار ما نبود اما به ما تحميل شد سيل تهمت،هجمه، توهين، بر سر يار آن نگار

گويي همچون تخته پاره بر دل موجي عظيم رفت بالا و تنزل کرد پايين ، بي قرار

اين دل غمديده و اندوهگين ما ، که بود کشتي طوفان زده بر تارک موجي سوار

تا گذر کرديم از امواج طوفان زاي شوم خستگي نگرفته افتاديم در قلب شرار

سوختيم اما سکوت ژرف و بهت آلوده اي مهر بر لب ميزد اي ياران سکوت اينک قرار

نيست جايي برتعجب نيست جايي برشگفت رسم تاريخ است در قرني ز سر گيرد کرار

آنچه ديديم و شنيديم و شگفت انگيز بود هيچ نبود غير يک مسجد که نامش شد ضرار

طلحه ها و رسم بد عهدي ،زبير و بو تراب بازگشت اينک در اين عهد اين فضاي پر غبار

ليک اين بر ما شده فرض اي عزيز در زماني که د رنگي نفاق است و نقار

خويشتن را در دل طوفان زنيم هر چه بادا باد ما جان بر کف و فرمان يار