سلام
چون من ازدواج کردم تازه دانستم يکسري مسائل دوران مجردي مثل شور و هيجانات بي ترمزش آدم را اسير و گرفتار مي کند، هم زمان مجردي هم بعد از ازدواج. آدم بعد از ازدواج دوست داره پاک ترين مجردي رو طي کرده باشه تا هم به خودش ببالد ، هم پيش همسرش به خودش افتخار کنه
اين کار صفاي متاهلي رو بيشتر ميکنه چون مطمئن ميشي که خودت را براي خودت، همسرت و مهمتر از آن خداي خوبي که هميشه مواظبته پاک نگه داشتي
البته فقط يه کسي، خوبه خوب، زن و شوهر رو مي شناسه و لازم نيست آدمي که متاهله گذشته همسرش رو کنکاش کنه ولي لازمه آدمي که مجرده طوري باشه که دوست داره همسرش در مجردي باشه.(چون در قرآن آمده پاکان براي پاکانند و ناپاکان براي ناپاکان) اگه ازدواج کني... اونوقت تــــــازه مي فهمي ناخنک زدن به لذتهاي متاهلي در دوران مجردي يه اشتباهه چون مجردي خيلي که طول بکشه (درصورتي که ما عمرمون به دنيا باشه) قسمت کمتري از عمر ما رو تشکيل ميده
بابا مجردي؟صفا کن صفاي مخصوص مجردي. متاهلي؟صفا کن صفاي مخصوص متاهلي.
تازه آدم بعد از ازدواج ديگه نمي تونه لذت هاي خاص مجردي رو داشته باشه «نمي تونه» چون لذت ها بايد مشترک بشه. حتي اگر همسرت بهترين باشه خودت دلت نمي آد مجردي لذت ببري: بري با دوستات اردو برين تحقيق ، سفر دبيرستاني و دانشگاهي ،بشيني با هم سن و سال هات درس بخوني و... هزاران لذت با تنيجه و ويژه مجردي يکي از موارد مهم که امکانش کم و حسرتش زياد ميشه پدر و مادرند يعني بعد از ازدواج دلت ضعف مي کنه بيشتر پيش پدر و مادرت باشي خدمتشونو کني محبت کني هرچي مي گويند همونو انجام بديو خلاصه کوچيکي شونو کني ولي مثل قبل نميشه چون بايد براي يه نفر ديگه به عنوان شريک در عمر و وقتت انرژي بذاري. نصف نصف و به هردو طرف گرايش شديد داري: اشتياق اشتياق . و فقط يک نفري.
لذت واقعي بردن : کيف کردن با آرامشه (نه کيف کردن با استرس: ناخنک زدن به لذت هاي متاهلي حتي يک نگاه.)
ناخنک زدن به لذت هاي متاهلي زندگي رو به هم مي ريزه اينجوري: وقتي مجردي يا حسرت متاهلي رو مي کشي يا خداي نکرده باجنس مخالف مي پري و از لذتهاي مجردي غافلي ، بـعـد از ازدواج تازه هوش ميايي که اي داد بيداد، دل غافل. حالا حيفت مياد به مجرديت و تو متاهلي ات هم: 1-عذاب وجدان داري 2- ديگه زمان لذت مجردي بردن گذشته 3-هيچوقت مجردي ات يادت نميره... بله آدميزاد جايز الخطاست ولي گاهي من و تو مي دونيم اين کار خطا هست ولي مغلطه مي کنيم که جايز الخطاييم. جايز خطا يعني ندانسته اشتباه کردن نه دانستن و ادامه دادن
يه پيشنهاد: بهتره از خدا چيزي را به اصرار نخواهيم. مخصوصا ازدواج . مثلا بگو خدايا من فلان مطلب را مي خواهم اگر تو هم برايم خوب مي داني برايم فراهمش کن و اگر مي داني به ضررم است در اين مطلب کمکم کن چون دل مي خواهد، صبرم کم است و صلاح تو بالاتر و بهتر...