چند سال ديگه به حرفم مي رسي. يه مقدار مطالعه ات رو بيشتر کن. کتابهاي مختلف بخون. حتي نظرات مخالف رو هم بدون پيشداوري گوش کن. ببين شايد راست بگن! نه تو معصومي نه من. يه روزي ميشه خود تو حتي ديگه نماز هم نخواهي خوند. و همه اين تفکراتت رو کنار خواهي گذاشت. ممکنه الان به حرفم بخندي و مسخره ام کني و بگي امکان نداره! ولي من حاضرم باهات شرط ببندم داداش! يه حکايت برات بگم عرايضم رو خاتمه بدم. يه عالم بزرگ و پرهيزکاري رو ديدن که گريه مي کرد. دليل گريه رو پرسيدن. گفت بعد از 50 سال دريافتم که در قبال فلان موضوع اشتباه فکر مي کرده ام. گفتند اين که جاي خوشحالي دارد. و جايز نيست گريه کنيد. گفت: گريه ام از براي آن است که بيم دارم همين عقيده که امروز به آن رسيده ام نيز اشتباه باشد. اين حرفم را فراموش نکن عزيز دل برادر!

(عالمي مي گفت : حتي اگر کسي به شما گفت يک صفحه کاغذ را تماماً بنويسيد "الف" که فلان خاصيت را دارد به او نخنديد و مسخره اش نکنيد شايد که راست گفته باشد.) از تو مي خواهم در کنج پستوهاي ذهنت يک جاي کوچک براي حرف من خالي بگذاري. ضرري ندارد. فقط در حد يک جمله. "آن روزي که عقيده ات و تفکراتت عوض شد اين حرف امروز مرا به ياد بيار"

راستي "المستشهدين بين يدي" که ابتداي پست نوشتي اشتباهه و درستش "المستشهدين بين يديه" هست عزيز دل برادر.

والسلام علي من اتبع الهدي