سلام به دوستان . آنتي بسيجي . گارد جاويدان (كه تو منو خيلي اذيت كردي تو اين كامنتها) و سلام سپيده خانم و نگار خانم .حنانه خانم.مژده خانم و..و.و.و.و.و سلام مهديار جان

من تو اين مدتي كه اينجا بودم گاها خيلي سعي كردم كه بگم و ياد آوري بكنم كه بسيجي اون دهاتي نيست كه بر اثر غرورش حتي به خانواده اس هم رحم نميكنه چون گفتم كه وقتي يه غلط اضافي ميكنه در توهم هست و اونوقت نميتونه حتي مادرشم بشناسه... كه اين دهاتي ها به خدا خيلي كم هستند ...شما ها همه رو به يه چوب نرونين ...حالا بي خيال من حرفامو قبلا گفتم ولي الان از يه كار آنتي بسيج دلم آذرده شد...اونم نميدونم چرا ....حالا بعدا ان شاالله اگه عمري باشه ميگم...

من دارم ميرم به يه ماموريت...(الان دوستان مخالفمون ميگن حتما ميري وايسي آدم بگشي ...هموطنتو بكشي و...)

الان نميتونم بگم چه ماموريتي و بهتر بگم نميتونم جاشو بگم ولي وقتي برگشتم (البته اگه زنده)كامل ميگم...

اين يكي دو سه چهار پنج شش هفته(شوخي كردم...)اين يكي دو سه چهار پنج شش هفته(بازم شوخي كردم) اين يكي دو هفته اي(اين بار جدي) هم كه نبودم رفته بوديم واسه شناسايي قبل از عمليات ...اين وسط چند بار خواستم بيام ولي سيستمم جواب نداد تا اينكه هفته پيش تونستم به زور يه كامنت بذارم

دفعه قبل كه تابستون پارسال بود وقتي اعزام شديم....با 8شهيد و 23 زخمي برگشتيم....چون واسمون كمين گذاشته بودن....كشته هامون به طرز فجيعي به شهادت رسيدند فك كن مثل اينكه با چرخ گوشت....زخمي هامون هم همونطور ولي يه افتخار بزرگي داره اينكار....اونم اينكه به اين اسم به شهادت ميرسي كه نميذاري جواني مملكت توسط برخي سودجويان به بازي گرفته بشه و اونارو با چيز كثيفي مثل شيشه كرك و...سرگرم كنن.....من ايندفه حس عجيبي دارم...دفه قبل اينطور نبودم....

طبق معمول قبل از ماموريت وصيت نامه امو نوشتم...اما اينو كه ميخونم يه حس و يه فرق عجيبي با قبلي ها داره...دفه قبل فرماندهي عمليات دست يكي از بهترينهامون بود...ولي خوب عمليات قبل از رسيدن ما لو رفته بود...واسه همين اين دفه حتي خيلي از نزديكترين سربازان گمناممون هم از ماجرا خبر نداره....اين دفه 24نفري ميريم+من كه فك نميكنم در مقابل پاكي و صداقت و خداجويي اونها حتي يك نفر حساب شم...اونا كجا و من كجا؟....بد جور پرم...دليلشم نميدونم....يكي دو تا جا خودمو خالي كردم....يكي دفتر خاطراتم...اون يكي نامه ام به دوستم كه بهش گفتم اگه بر نگشتم بخونه مثل وصيت نامه ام كه تو اون هم خيلي پر واسه خونواده ام نوشتم.....ولي فرقي كه داره تو اون نامه به دوستم نوشتم همه ي رمز هاي كامپيوتر همه ي رمز و رموز دفتر خاطراتم و...همه ي اشخاص نا معلومي كه تو شعرام نوشتم همشو باز كردم نوشتم ...حتي آدرس اين وب و حتي رمز وبلاگ خودم....(فك كن 7 صفحه نامه؟؟؟/ چه شود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟)

دارم عوض اينكه خالي تر بشم پر تر ميشم دلم ميخواد همينطور بنويسم ...برا اينكه همه سالم برگردن دعا كنيم....حتي دشمن جونيمون واسه اونا دعا كنيم كه بدون اينكه كشته بشن به كشته شدن يا بهتر بگم به فرسوده شدن جوونامون بر اثر كرك فكر كنن و بدون خونريزي اين قاعله تموم شه... من دوس ندارم نه از اونا نه از خودمون كشته بديم...اونا هم (احتمالا ) هموطنن...هيشكي قاچاقچي به دنيا نمياد....همون طور كه هيشكي سرباز گمنام به دنيا نمياد....ولي به خدا قسم اگر كمترين انعطافي نديدم در اونها...و اون كار رو از خرابي ذاتشون ديدم... به خداوندي خداي يگانه قسم ميخورم كه تا سر حد مرگ از جوونامون دفاع ميكنم....

داشتم ميگفتم

اول واسه درست شدن اونا دعا كنين بعد واسه پيروزي ما دعا كنين ...بعدش واسه سالم برگشتن دوستان و در آخر اگه حالشو داشتين واسه سالم برگشتن من دعا كنين ...اونم نه به خاطر خودم بلكه به خاطر اونايي كه منتظرم هستند...از جمله مامانم از جمله داداشام و آبجي هام كه بعد از فوت بابام در سن 2سالگيم....واسه من كلي زحمت كشيدن تا بشم هموني كه آرزوشو داشتن و منو به مقام بلند تحصيل در رشته ي پزشكي كه با اون به خدايم نزديكتر ميشم...رسودند...و در آخر از جمله همسر آينده ام كه اونم چشم انتظارم هست....

همكارهام....گاها مثل دوستاي مهديار منو مثلا موذه ميكنن كه آدم شو از تيپت دس بردار.....ببخشيد ديگه نميتونم بنويسم.... ميخوام تمومش كنم

من(اينجاشو ميگم:محسن.ن) سرباز گمنام امام زمان....عضو گردان عاشورا...يك بسيجي ...يك ايراني...يك فدايي وطن...و شايد ان شائ الله يك دكتر موفق...با شما عزيزانم با هر فكري خداحافطي ميكنم انتظار سلامي دوباره دارم....اميدوارم راهمون ادامه داشته باشه....اگه تا 24ساعت ديكه يا رندش كنيم ...اگه تا 30 ساعت بعد خبري از من نشد به وبلاگم سر بزنيد ..اگه اون جا هم خبري نشد.... به كالبد بي روحم سر بزنيد...

في امان الله