ما در 13 آبان 88، ياد گرفتيم که
مي‌شود سه نفر جوان -با باتوم-،
يک پيرزن ?0 ساله که توان فرار ندارد را به قصد کشت بزنند.

ما متوجه شديم که
روزگار لات و لوت‌ها و جاهلاني که با همه‌ي بي‌شرفي‌شان يک جو مردانگي داشتند
و دست روي زن جماعت -پيرزن که جاي خود- بلند نمي‌کردند،
گذشته است.
نوبت اراذلي است که آن حداقل از شرافت را هم ندارند.

روضه‌هاي فاطميه را که مي‌شنيديم،‌
با خود مي‌گفتيم مگر مي‌شود کسي که اسم خوش را مرد گذاشته،
بيايد زني را آن طور مورد ضرب و شتم قرار بدهد؟
آن‌هم به جرم يک بيعت نکردن و مخالفت ساده؟
ما متوجه شديم که در اشتباه بوديم.

حتي در کربلا هم ديگر به زنان و کودکان کار نداشتند.