وبلاگ :
مهديار دات بسيجي
يادداشت :
کليپ راهپيمايي روز جمعه 27 آذر در تجديد ميثاق دوباره با امام و ر
نظرات :
3
خصوصي ،
31
عمومي
نام:
ايميل:
سايت:
مشخصات شما ذخيره شود.
متن پيام :
حداکثر 2000 حرف
كد امنيتي:
اين پيام به صورت
خصوصي
ارسال شود.
+
بهنام
شب هنگام در ساعت ده شب حدود هزار نفر نيروى نظامى با قطع برق و تلفن ها و با محاصره كامل منطقه با كندن دربها به وسيله جرثقيل و شكستن شيشه ها به دفتر و حسينيه ايشان حمله كرده و پس از اين تهاجم وحشيانه آرشيو دفتر و اموال زيادى را به غارت بردند.
در سال 1373 (پس از درگذشت آيت الله اراكى ) بار ديگر مسأله مرجعيت آيت الله منتظرى توسط عده اى از علماى حوزه عنوان گرديد; پس از سخنرانى رهبرى در واكنش به اين موضوع ، حمله گروههاى فشار به بيت ايشان همراه با دادن شعارهاى توهين آميز و شكستن و تخريب صورت گرفت ، و فرداى آن روز يورش مجدد به محل درس و شكستن تريبون و لوازم حسينيه و تهديد شاگردان انجام شد.
در روز 23 آبان سال 1376 مصادف با سيزده رجب - به دليل احساس خطر در رابطه با مسأله مرجعيت شيعه و حكومتى شدن مرجعيت و دخالت ارگانهاى دولتى در آن - ايشان سخنرانى مهمى ايراد داشته كه در آن راجع به استقلال كامل قواى سه گانه ، مسئول بودن كليه افراد در برابر قانون و رد فراقانونى بودن رهبرى و تأكيد بر محدود بودن قدرت آن طبق قانون اساسى ، آزادى عمل در انتخاب مرجعيت شيعه ، و آزادى تشكل هاى حزبى و گروهى مطالبى را بيان كردند. اين بار مخالفين با قدرت نمايى كامل و اعزام نيروهايى از سپاه ، اطلاعات و بسيج شهرستانهاى مختلف ضمن حمله به حسينيه و تخريب و اشغال آن ، به منزل مسكونى و دفتر ايشان نيز يورش برده و هرچه در دسترس بود شكستند و پاره كردند و يا به غارت بردند. در حمله به منزل و محل سكونت ايشان ، تعدادى از مسئولين سپاه اصرار داشتند آيت الله منتظرى را به بهانه حفظ جان به مكان نامعلومى انتقال دهند كه با مقاومت ايشان طرح آنان خنثى گشت . حسينيه پس از چند روز كه محل استقرار و مانور دادن اشغالگران بود، در حالى كه به شكل مخروبه اى درآمده و هنوز هم به همان صورت باقى است به حكم دادگاه ويژه روحانيت پلمب گرديد; و پس از چند روز در يورشى مجدد و باز بنا به حكم دادگاه ويژه روحانيت - در زمان دادستانى آقاى رى شهرى - دربهاى ورودى به منزل آيت الله منتظرى مسدود و جوش داده شد و تنها درب ورودى به قسمت داخلى منزل ايشان را باز گذاشتند كه اين درب نيز به وسيله قراردادن كيوسك و گماردن نيروهاى سپاه پاسداران در جلوى آن به طور شبانه روزى كنترل مىشد و بيش از پنج سال ايشان جز با فرزندان و خواهر و برادران و نوه هاى خويش با شخص ديگرى اجازه ملاقات نداشت ، و به جرم نصيحت و تذكرات خيرخواهانه در منزل مسكونى اش زندانى شد; وضعى كه از عجايب روزگار است !!
در اين مدت بارها از سوى مراجع معظم تقليد و علما و اساتيد و فرهيختگان حوزه و دانشگاه و مقلدين و علاقه مندان ايشان به شكل ارسال نامه يا انتشار اعلاميه و طومار نسبت به اين حصر غيرقانونى اعتراض گرديد، و فعالان و احزاب سياسى و نمايندگان مجلس شوراى اسلامى به دفعات رفع حصر از فقيه عاليقدر را خواستار شدند، اما نه تنها از سوى حاكميت ترتيب اثر داده نمى شد بلكه بعضا درخواست كنندگان مورد تعقيب قضايى قرار مىگرفتند. در سال 1377 هنگامى كه مردم اصفهان تصميم به تجمع اعتراض آميز در نماز جمعه اين شهر گرفتند، اين اقدام خودجوش با واكنش شديد رهبرى مواجه و با جمع آورى گروههاى فشار از شهرهاى مختلف درصدد سركوب آن برآمدند.
حصر آيت الله منتظرى همچنان ادامه داشت اما اقبال عمومى و توجه رسانه هاى جهانى به فقيه عاليقدر روز به روز افزايش مىيافت ، تا آن كه سرانجام با شدت يافتن بيمارى معظم له از يك سو، و فشار علما و مراجع تقليد و مجامع داخلى و بين المللى از سوى ديگر، همچنين نامه نمايندگان مجلس شوراى اسلامى با بيش از يكصد و ده امضا در اعتراض به ادامه اين حصر ظالمانه ، و نيز بيانيه آيت الله طاهرى اصفهانى ، بالاخره در دهم بهمن ماه 1381 - پس از گذراندن بيش از پنج سال حصر - آيت الله العظمى منتظرى آزاد گشته و علما و مردم و علاقه مندان امكان ديدار با ايشان را باز يافتند. اما با كمال تأسف حسينيه شهدا همچنان توقيف است و درسهاى حضرت آيت الله منتظرى در محل دفتر ايشان برگزار مىشود كه اين مسأله موجب ناراحتى شديد شاگردان معظم له شده است .
در سالهاى حصر بارها منازل فرزندان و بستگان و شاگردان ايشان مورد حمله و بازرسى قرار گرفت ; و پس از انتشار محدود كتاب خاطرات آيت الله منتظرى ، دامادها و فرزند جانباز ايشان دستگير و زندانى گشتند; همچنين طرفداران و اطرافيان ايشان نيز بارها مورد تهديد واقع و تعداد زيادى از آنان (حدود دويست نفر) دستگير و بازداشت شدند
