اين روزها اينترنت عامل بسيار مهمي در خانواده ها و زندگي هاي زناشويي شده است. در برخي موارد، خيلي از روابط به خاطر همين مسئله فروپاشيده مي شود. استفاده بيش از اندازه به اينترنت مي تواند انزواي اجتماعي، فقدان صميميت واقعي و افسردگي ايجاد کند.

خيلي از زنها، مردها يا خانواده به خاطر مشکلاتي که تاحدودي به واسطه اين اعتيادهاي اينترنتي ايجاد شده است، براي مشاوره نزد متخصص مي روند. خيلي از خانم ها با ادعاي اينکه شوهرشان سکس اينترنتي دارند يا به سايت هاي پرنوگرافي مي روند درخواست طلاق مي دهند. خيلي از بچه ها شب ها تا صبح پاي اينترنت بيدار مي مانند. والدين زمان کمتري را براي تربيت و بزرگ کردن فرزندان خود صرف مي کنند.

شستشوي مغزي اينترنتي

اينکه بدانيد چه اتفاقي براي شما، دوستانتان يا حتي فرزندانتان مي افتد، به هيچ دردتان نمي خورد. آنهايي که خيلي از اينترنت استفاده مي کنند مي گويند که اينترنت شما را عوض مي کند. اگر زمان زيادي را در اينترنت سپري کنيد، بقيه دنيا به نظرتان غيرواقعي و عجيب مي آيد. حتي ممکن است اين تغيير را متوجه نشويد.

چت هاي طولاني، کليک هاي پشت سر هم حالتي ايجاد مي کند که به آن اختلال گسيختگي مي گويند. کاربران اينترنت از واقعيت جدا مي شوند و وارد دنياي کامپيوتر مي شوند. همه آنهايي که بچه دارند ديده اند که چطور بچه ها ساعت هاي متمادي را پاي تلويزيون سر مي کنند. بچه ها و حتي بزرگسالاني که زياد تلويزيون نگاه مي کنند وارد خلسه هيپنوتيزمي مي شوند. آنها غرق در تلويزيون شده و از واقعيت جدا مي شوند. استفاده محدود يک تفريح سالم يا نوعي فرار محسوب مي شود. استفاده طولاني مدت و مکرر مي تواند ايجاد مشکل کند.

خيلي ها ممکن است در يک کتاب يا فيلم غرق شوند اما آن کتاب يا فيلم يک وقتي تمام مي شود. يکي از دلايل اعتيادآور بودن اينترنت بي انتها بودن، ارتباطي، اجتماعي و اکتشافي بودن آن، تصاوير و اطلاعات بيکران آن است. قبل از آمدن اينترنت، بچه ها و زوج ها بعد از تاريک شدن شب ديگر هيچ ارتباطي با دوستان خود نداشتند و شب ها را درکنار هم صرف خواندن، بازي کردن و تماشاي تلويزيون مي کردند. اما ديگر اينطور نيست.

اما چرا افراد به سمت اينترنت کشيده مي شوند؟ يکي از دلايل آن کنجکاو بودن انسان است. همه ما دوست داريم چيزهاي بيشتري ببينيم و کارهاي بيشتري انجام دهيم. اکثر ما مسافرت کردن را دوست داريم و وقتي نمي توانيم به مسافرت برويم، دوست داريم کتاب بخوانيم و فيلم نگاه کنيم. دوست داريم احساس قدرت و کنترل کنيم. همه انسانها دوست دارند که احساس خوبي داشته باشند و احساس ناراحتي نکنند. همه ما دوست داريم کارهاي لذت بخش انجام دهيم. اما گذران وقت در اينترنت فقط براي خوشگذراني نيست. بااينکه آنلاين بودن به شما احساس بهتري مي دهد اما احساس شما را هم تغيير مي دهد. مي تواند نوعي فرار از واقعيت باشد که لزوماً براي شما بهتر نيست. براي خيلي ها يک خيالپردازي دردناک يا نفرت انگيز بهتر از واقعيت دردناک و نفرت انگيز است.