فيض ببريد از فرمايشات صاحب الامر تان:

"جناب آقاي بني صدر را همين مردم كوچه و بازار از پاريس آوردند اينجا و رئيس جمهور كردند، براي اينكه مردي مسلمان است، مومن است، خدمتگزار است" ديدار با استاندارهاي كشور، جماران، 18 آذر 1359

چرخ ويلچر شكسته كنار جوب ميچرخد و ناله هاي مرد كه غرق در خون كنار اوتوبوس نيمه سوخته روي زمين افتاده است كم كم در صداي آژير پليس گم ميشود ، صداي الله و اكبر به گوش ميرسد . گويي امام بازگشته ، شايد آمده است كه بگويد : فرياد سطم ديده گان را در پشت شيشه ي كثيف تلوزيون اغتشاش نناميد. انگار که حق هنوز اينجاست. صداي له شدن شيشه خرده ها زير قدم ها مرا به ياد روزهاي بهمن مياندازد ، جنگيديم براي عدالت، خواهيم جنگيد براي صداقت . زندان هاي قديمي ساواک امروزه شلوغ تر از آن دورانند . ديگر دوران کشيدن ناخن ها به پايان رسيده ، روش ها امروزي تر شده اند . آموزگا ري با گچ سبز روي تخته ي سياه دروغ ضربدري ميزند و با فرياد صداقت وجدان سالها ي خاموشي را به شور بهمن 57 از بيابان جاهليت به دشت سبز انسانيت راهنمايي ميکند .انگار چند سالي است که دروغ لباس گرم صداقت را به تن کرده و روح طلسم شده ي محمد علي باب را به دربار خود احضار کرده . انگار چهار سالي است که چراغ هاي خانه ي کوروش خاموشند ، پس چه شد که دلير پهلوانان آريايي چراغهاي خاموش را نديدند و به نور سياه و سفيد تلوزيون اکتفا کردند . آن مرد رفت ، آن مرد در باران رفت . بي صدا تر از آمدنش . گويي كه هيچ وقت نيامده بود. (خدايا ما را ياري فرما تا بتوانيم حقيقت ببينيم و براي پايداري اش با ياد تو بجنگيم)

آمار واقعي كشته شدگان حوادث اخير به دست نيروهاي وحشي و هيجان طلب بسيج و نيروي انتظامي در سايت خبري نوروز با مشخصات كامل تك تكشون منتشر شده كه لينكشو براي كسائي كه ميان اينجا ميذارم . http://norooznews.org/news/13739.php

چيه چرا ترسيدي . فعلا كه طرفداراي شما داره كپي پيست مي كنن نمونش كامنت قبلي . اگه مي خواي تاثير حرفاي منو تو كامنتات ببيني ببين از وقتي من با اسم آْنتي بسيجي اومدم چند نفر با اسم هاي آنتي دار در كامنت گذاشتن پس دقت كن كه همه مثل تو يه سري حرف كليشه اي مثل 16 هزار راي تو صندوق جا نميشه و بهت خنديديم و از اين حرفا رو تكرار نمي كنن . ببين دقت كردي از وقتي كم آوردي چند تا جمله كليشه اي رو سر لوحه حرفات قرار دادي و فقط اونا رو تكرار ميكني كه به اين شرحه :

خنديديم بهت .

طوطي وار حرف ميزني .

كپي پيست مي كني .

قبلا هم گفتم اوني باعث خندس كه فكر مي كنه اونايي كه بهش گل و شيريني ميدن فقط مردمن . عين جمله خودته يادت كه نرفته .

اونايي هم كه اينجا ميان يا مخالفت هستند كه خيلي زود ازت نا اميد ميشن يا رفيقاتن كه ميان به پشتيباني ازت يه چند تا تيكه به من و طرفداراي موسوي ميندازن و ميرن . پس جاي يكي كه به خزعولاتت جواب بده خاليه كه اونم متاسفانه من مجبورم هر از چند گاهي بيام اينجا و يه حالي بهت بدم .

آشوب در تهران

بعد از گذشت چند هفته از انتخابات شکوهمند و حماسي ?? خرداد هم چنان بازار شايعات و ابهام افزايي در نتيجه انتخابات از سوي عناصري معلوم الحال در داخل و خارج در جريان است. در اين ميان سايت ها و خبرگزاري ها و مسئولان برگزاري انتخابات جوابها و پاسخ هايي محکم و مبنايي نسبت به جعلي بودن و خائنانه بودن اين مدعيات ارائه داده اند.

عملکرد دو ماه قبل از انتخابات کانديداي معترض و ستادهاي انتخاباتي و تريبونهاي رسانه اي وي نشان دهنده جريان سازي و آماده سازي براي آشوب هاي خياباني براي پوشاندن باخت قطعي شان داشت. نامه گستاخانه هاشمي رفسنجاني سه روز مانده به انتخابات نيز اعلام جنگ و فرمان حمله براي جوشش آتشفشان هاي ساختگي و از قبل تهيه شده بود.

در اين ميان آن چه جاي تاسف و تألم دارد، اين است که عليرغم تاکيدات مستقيم و صريح رهبر معظم انقلاب در سخنراني حرم امام و افادات قبلي ايشان مبني بر احتمال ايجاد آشوب و و جود برنامه براي تلخ کردن ذائقه مردم، صدا و سيماي جمهوري اسلامي با رويکردي انفعالي با اين موضوع برخورد کرد و فرصت را براي گسترش شايعات و از دست رفتن فضاي رسانه اي به آشوبگران و ضدانقلاب خارج و داخل داد.

رفتار ثابتي که در آن ابتدا موضوع ناديده گرفته شد و در قدم بعدي با انتشار جزئي و محدود و مبهم اخبار اين وقايع سعي در جلوگيري از انکار و تخفيف اين ماجرا بود. بعد از بالا گرفتن ماجرا نيز با دستپاچگي تمامي بخشهاي خبري بسيج مي شوند تا ثابت کنند مردم با بي قانوني و آشوب مخالف هستند. در صورتي که ماجراي آشوبها در يک خيابان تهران رخ مي داد و تسري آن به کل کشور و مردم اشتباه بود!

در گام بعد آن چه که اتفاق مي افتاد يک حرکت برنامه ريزي شده براي فرار به جلو از فضاحت شکست انتخاباتي و جلوگيري از گسيل سيل مردم براي پالايش خط انقلاب و بازخواني و مواخذه اهمال گران و مفسدان قبلي انقلاب بود. و صدا و سيما مي بايست با افشاي خطي که از قبل انتخابات براي بر هم زدن نظم عمومي برنامه ريزي کرده اند مردم را نسبت به اين توطئه روشن و آگاه نمايد.

پروژه و توطئه اي که اثبات آن نياز به کار اطلاعاتي خاص نداشته و ندارد آن چه که در بيانيه ها و اظهارات قبلي و بعدي اين جريان قبل و بعد از انتخابات به صورت علني گفته شده است شاهد اين ماجراست.

آن چه که در کليپ آماده شده توسط جمعي از دانشجويان دانشگاه امام صادق عليه السلام آمده است، گوشه اي از اين تناقضات و توطئه هايي است. توطئه ها و خيانت هايي که گستاخانه و خائنانه چهره منزه انقلاب را در جهان مکدر ساخت و تعدادي شهيد و کشته و مجروح و خسارت به مردم تحميل کرد. و از همه بالاتر نقطه برجسته انقلاب يعني تکيه به آراي مردمي را مخدوش ساخت.

لينک دانلود: با حجم بالا | با حجم پائين

بحث کردن جدي با اين آدم حرامه و گناه داره طبق روايت امام حسين .... برا همين اگه موضوع مهمي رو بگه براي اينکه خيليا ميخونن اينجا رو توضيح ميدم .. ولي حرفاي روز مرش فقط برا شاد کردن ما خوبه ...تو هم بخند بابا ...

اينا رو نگي چي بگي .فعلا گند كاراتون دراومده . بهت حق ميدم بخندي . چون از قديم گفتن خنده بر هر درد بي درمان دواست . پس تو اين چهار سال هم بخند چون همون امام زماني كه صاحب اين مملكته و تو بهش خودتو وصل مي كني اگر بياد اول گردن كسائي رو ميزنه كه به اسم اسلام گند زدن به اسلام . منم اينجا ميام فقط براي اينكه يكم حال و هوام عوض شه چون وبلاگت فقط به صورت تفريحي قابل بازديده . بازم از اون مطلب قشنگات بزن ما منتظريم .

بببينم مهديار...تو بطور كلي ديگه آنتي بسيجي رو براي جواب

دادن آدم حساب نمي كني ديگه؟آره؟

بسم الله

سلام

وبلاگ جالبي داري! وبلاگ من رو هم ببين!

ديدم همه دارن رو هوا حرف مي زنن، گفتم من از قافله عقب نمونم!

اين مطلب رو از وبلاگ آقا بهنام ميذارم تا كساني كه ميان اينجا ازت تعريف و تمجيد كنن اينم بخونن شايد مثل تو دروغ رو سرلوح كارشون قرار ندن .

با تشكر از آقا بهنام به خاطر اين مطلب كه افشاكننده خيلي از جنايات بسيج و نيروي انتظاميه . قابل توجه كسائيكه ميگن 20 تا كشته تو حوادث اخير بوده . گذر زمان نشون ميده كه قضايايي مثل قبرهاي دسته جمعي در بهشت زهرا واقعيت دارند يا نه .

آيا فريادرسي به فرياد مظلومان هست؟
محمود رئيسي‌نجفي، يکي ديگر از شهدايي است که در حوادث پس از انتخابات 22 خرداد در ميدان آزادي تهران مورد ضرب و شتم واقع شد و به شهادت رسيد که نام اين شهيد تاکنون در زمره شهدا اعلام نشده بوده‏است.
همسر شهيد نجفي در خصوص چگونگي فوت همسرش گفت: «شغل ايشان کارگري بود. آقاي نجفي، ام‌ دي ‌اف‌ کار بود. معمولا هر روز ساعت 6 صبح براي کار مي‌رفت و اوايل شب به خانه بر مي‌گشت. روز 25خرداد تا ساعت 5/10 شب ايشان به خانه نيامدند و ما نگران بوديم. حدود ساعت 5/10 زنگ در به صدا درآمد. با توجه به اين که آقاي نجفي، کليد داشت فکر کردم که غريبه است، از آيفون پرسيدم کيست؟ صداي همسرم را شنيدم و متوجه شدم که آقاي نجفي است. گفت با توجه به مشکلي که براي او پيش آمده، نمي‌تواند در را باز کند! نگران شدم و به سرعت پايين رفتم و در را باز کردم. ديدم که اوضاع ايشان بسيار بد و نابسامان و بدنشان زخمي و خون‌آلود است و نمي‌تواند سرپا بايستد.
به او کمک کردم که به داخل بيايد. بدن او زخمي، ورم‌کرده، خونين و به شدت آسيب ديده بود. بعد از پرس و جو از وي، آقاي نجفي گفت: بعد از پايان کار، من از طرف ميدان آزادي به خانه مي‌آمدم که ديدم مردم در حال فرار هستند و عده‌اي هم آنان را تعقيب مي‌کنند. متوجه شدم که عده‌اي مسلح و باتوم به دست مردم را مي‌زنند و فراريان را تعقيب مي‌کنند. من از ماجرا بي‌خبر بودم و اصلا نمي‌دانستم که چرا اين نيروها مردم را تعقيب مي‌کنند و مي‌زنند. من راه خود را مي‌رفتم که اين نيروها مرا گرفتند و با باتوم و مشت و لگد به شدت مورد ضرب و جرح قرار دادند. هر قدر هم به آنان گفتم که من از سر کار دارم بر مي‌گردم و اصلا نمي‌دانم که چه خبر است، اعتنا نکردند و مفصل مرا کتک زدند.
به قدري با باتوم و مشت و لگد مرا زدند که بي‌حال شدم و از هوش رفتم. وقتي به هوش آمدم متوجه شدم که در داخل يک اتومبيل در حال حرکت هستم. تلاش کردم که با دست‌هايم موقعيت اطرافم را بفهمم. متوجه شدم که چند نفر ديگر نيز در وضعيت من هستند و گويي آنان مرده و يا بي‌هوش هستند و مرا روي آن‌ها انداخته‌اند. با دستم به کف وديواره ي اتاق ماشين کوبيدم و سر و صدا کردم. نيروهايي که ماشين را هدايت مي‌کردند، وقتي متوجه شدند که من زنده هستم و سر و صدا مي‌کنم ماشين را نگه داشتند و در را باز کردند.
من با التماس به آنان گفتم که من زن و بچه دارم و از سرکار مي‌آمدم و اصلا نمي‌دانم که چرا اين بلا به سر من آمده است. ظاهرا يکي از آنان دلش سوخت و آمد و مرا کشيد و بيرون انداخت. من مطلقا ناي ايستادن و حرکت کردن را نداشتم. با سر و صدا و حرکت دست از کساني که از آن‌جا عبور مي‌کردند، کمک خواستم. بعد از مدتي دو سه نفر جمع شدند. از آن‌ها پرسيدم که اين‌جا کجاست، گفتند: اين‌جا حکيميه است. من براي آنان موقعيت خود را توضيح دادم و از آنان کمک خواستم و گفتم که يک ماشين بگيرند تا مرا به منزل برساند. مردم براي من ماشين گرفتند و اين ماشين مرا به خانه رساند.»
خديجه حيدري افزود: «مرحوم آقاي نجفي حدود 13‌روز زنده بود، بدنش زخمي و پاهاي او به شدت باد کرده و دستش هم فلج شده بود. شکمش هم به شدت ورم کرده بود. ما به شدت مي‌ترسيديم که او را به بيمارستان ببريم و بستري کنيم. مي‌ترسيديم که با توجه به وضعيت موجود براي خانواده ما مشکل ايجاد کنند. تا اين که روز به روز حال همسرم بدتر شد. روز ششم تيرماه پدر شوهرم آمد و تصميم گرفتيم که با کمک او همسرم را به بيمارستان طرفه ببريم. در بيمارستان طرفه، پزشک مربوطه گفت: با توجه به اين که الآن امکان بستري کردن وي وجود ندارد، او را ببريد و فردا صبح بياوريد تا او را بستري کنيم. همسرم شب خوابيد و صبح که مي‌خواستيم او را به بيمارستان ببريم، هرچه او را صدا کرديم ديديم جواب نمي‌دهد.»
آقاجان رئيس‌نجفي، پدر مرحوم نجفي در ادامه ‌گفت: «البته بدن او تا آن لحظه گرم بود. به اورژانس زنگ زديم، آمدند و گفتند متأسفانه فوت کرده است. گفتند به 110 زنگ بزنيد. يک سرباز آمد و تا ساعت 1 بعد از ظهر طول کشيد. جنازه را به پزشکي قانوني کهريزک بردند. ما هم شديدا مي‌ترسيديم که اين موضوع موجب دردسري براي خانواده بشود. فردا به آن‌جا رفتيم و جنازه را ندادند و گفتند: بايد از نيروي انتظامي نامه بياوريد. به نيروي انتظامي رفتيم و يک مأمور دادند و همراه وي پرونده را در ميدان انقلاب به شعبه 7 برديم. با توجه به اين که ما براي تشييع جنازه و مجلس ترحيم اطلاعيه‌ داده بوديم و ميهمان‌ها به بهشت‌زهرا آمده بودند، از آن‌ها خواهش کردم که کار ما را زود راه بياندازند. گفتند: همان که تير خورده را مي‌گوييد.
ما از تير خوردن او مطلع نبوديم. بعد از اين که از من تعهد گرفتند که ما حق شکايت از کسي را نداريم، نامه‌اي دربسته را به ما دادند و ما به پزشکي قانوني کهريزک رفتيم. نامه را داديم. گفتند: کجاي ايشان تير خورده؟ گفتيم نمي‌دانيم؟ گفتند در نامه اين‌طوري نوشته است. هر کاري کرديم باز هم جنازه را ندادند و ما به بهشت زهرا رفتيم و ميهمان‌ها را به رستوران برديم و از آن‌جا قبل از اين که جنازه را دفن کنيم به مجلس ترحيم رفتيم.
پدر مرحوم نجفي در ادامه گفت: فردا دوباره رفتيم و گفتند: تشخيص هويت نشده، دوباره جنازه را به پارک‌شهر بردند و بعد از تشخيص هويت گفتند: تشخيص اسلحه‌شناسي نشده و بايد انجام شود، باز هم جنازه را ندادند. فردا با يک مأمور به پزشکي قانوني کهريزک رفتيم و ساعت 1 بعد از ظهر جنازه را به ما تحويل دادند و ما آن را به بهشت‌زهرا برديم و دفن کرديم و چون مي‌ترسيديم که براي اعضاي خانواده مشکلي ايجاد شود، در اطلاعيه مجلس ترحيم از چگونگي فوت پسرم چيزي نگفتيم. الآن هم اين ترس را داريم.»
پدر مرحوم نجفي در پايان خطاب به مهدي کروبي گفت: <بعد از اين که متوجه شديم جناب‌عالي پيگير مسائل مربوط به کشته‌شدگان و آسيب ديدگان حوادث بعد از انتخابات هستيد، دلگرم شديم و به خدمتتان آمديم تا اجازه ندهيد خون فرزند ما پاي‌مال شود.>